فاز یازده؛ پایان یک عقب‌ماندگی تاریخی

یادداشت مورخ  ۲۰  آبان ماه من در روزنامه‌ی اعتماد است که پیرامون امضای hoa  بین شرکت‌های توتال و سی.ان.پی.سی.آی و  پترو پارس را در ادامه یا اینجا  ببینید:

=============================

یکی از بنیادی‌ترین راهبردهای وزارت نفت در تمامی ادوار، توجه به مقوله میادین مشترک بوده است.

هرچند نمی‌توان هیچ شبهه‌ای در اراده دولت‌ها متصور بود، اما با نگاهی به آمار و ارقام، به سرعت متوجه تفاوت چشمگیری در حوزه عملکرد دولت‌ها خواهیم شد. 

در منطقه پارس جنوبی تاکنون قریب به ده‌ها میلیارد سرمایه‌گذاری صورت گرفته است. اقدامات دولت‌ها در خشکی و دریا و با آن حجم از پیچیدگی (چه از حیث مهندسی و چه از بابت اجرا) فقط با بهره‌گیری از ساختار مدیریت یکپارچه و نظام‌مند به دست می‌آید که در هر دوره‌ای حاصل تلاش شرکت‌ها و خدمتگزاران کشور بوده است، اما این «اقدامات» در مقاطعی در دولت‌های گذشته رو به فترت گذاشت (چه از بابت جذب سرمایه و چه از منظر توسعه طرح‌ها).

این فترت در جوار عاملی به نام «سوءمدیریت»، منجر به تاخیر و انحراف و رکود در توسعه طرح‌ها شد. طرح‌های موسوم به «۳۵ ماهه» را باید نمونه‌ای از این وضعیت قلمداد کرد که با وجود میلیاردها دلار سرمایه، بهره‌گیری چندانی در توسعه میادین حاصل نیامد.  اما نگاه دولت یازدهم به میدان پارس جنوبی، کاملا متفاوت بود.

تصمیم‌گیران نفتی به درستی متوجه شدند که «توسعه همزمان» و «موازی» همه فازها اساسا امکان‌‌پذیر نیست و از سوی دیگر منابع مالی هم برای این کار وجود ندارد.

راهبرد جدید وزارت نفت، همانا «اولویت‌بندی توسعه‌ای» در فازها بود. در مرحله اول تعداد سه فاز در اولویت توسعه قرار گرفتند که نتایج درخشانی به بار آورد که از آن جمله می‌توان به نصب و راه‌اندازی هفت سکوی دریایی (شامل پنج سکوی یک میلیارد فوت مکعبی و دو سکوی ۵٠٠ میلیون فوت مکعبی) به همراه آماده‌سازی ۱۲ ردیف پالایشگاهی (در پنج فاز ۱۲، ۱۵ و ۱۶ و ۱۷ و ۱۸) و اختصاصا هدف‌گذاری ظرفیت ۱۵۰ میلیون متر مکعبی تولید گاز اشاره کرد. 

بدین‌ترتیب تا پایان سال ۱۳۹۴، افزایش تولید چشمگیری در تولید گاز تحقق یافت. این موفقیت را صرفا نباید یک «رکورد» در تولید و بهره‌برداری تلقی کرد، چرا که به‌واسطه آن، عملا سال‌های بحرانی تامین و توزیع گاز در زمستان هم به پایان رسید. با توسعه کامل فازهای پارس جنوبی، ظرفیت تولید گاز از این میدان مشترک به بیش از ۸۰۰ میلیون مترمکعب در روز و میعانات گازی آن افزون بر یک میلیون بشکه در روز بالغ می‌گردد.

در این میان عملا با تفاهمنامه اخیر برای فاز ۱۱؛ پرونده توسعه پارس جنوبی بسته می‌شود. اگر تا پیش از امروز عمده گزارش‌های موجود با «به غیر از فاز ۱۱» آغاز می‌شد، اما از روز سه‌شنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴، این جمله معترضه از تمام گزارش‌های رسمی و غیررسمی حذف خواهد شد ….

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *