یکی از مزیتهای خوب فعالیت در فضای مجازی این است که کسی که در فضای مجازی حضور دارد، قاعدتاً به هیچ کس دیگری حساب پس نمیدهد.
فرض کنید در فضای واقعی من و شما با هم دوست هستیم . هرگاه یکی از ما به هر دلیلی غیباش بزند، آنگاه نفر مقابل بلافاصله پیگیر وضعیت میشود … چه اتفاقی افتاده؟ ….. چه حادثهای روی داده؟ ….
بالاخره متوجه خواهد شد که دلیل این غیبت چیست.
اما در فضای مجازی، اینگونه نیست …. یکی از ما دو نفر میتواند به هر دلیل خودساختهای مدتی از این فضا فاصله بگیرد.
آن وقت همه به دامان پیشگوییهای عجیب و غریب پناه میبرند.
یادم هست چند سال قبل (شاید حدود 8 یا 9 سال قبل که اینترنت برای ما صرفاً در حد ارسال ای.میل و ساختن وبلاگ کاربرد داشت … و شبکههای اجتماعی هم در کار نبود)، یکی از خبرنگاران (که اکنون در یکی از رسانههای اروپایی مشغول فعالیت است)، اس.ام.اسی برای من ارسال کرد و گفت که: «مدتی نیستم … از طرق ای.میل با من در ارتباط باش».
اولش فکر کردم که مثلاً ماموریت کاری و برنامهی گزارش خاصی دارد و مثلاً چهار پنج روزی نیست.
این مدت سپری شد و خبری از او نداشتم … مدت به یک ماه کشید و باز هم خبری نشد.
به موبایلاش زنگ زدم … خاموش بود … خلاصه اینکه بعد از چندین ماه پیدایش شد و من البته هرگز نپرسیدم که این مدت را کجا بوده و چه کار میکرده.
بگذریم که بعدش فهمیدم آن مدت را «زندان» بوده است!.
حالا حکایت برخی از دوستان فیسبوکی و اینترنتی ما است.
یکی امروز در فیسبوکش نوشته: «به اضطرار همین زندگی و نفس تنگی! در عالم واقع، ناگزیر به خروج موقت از مجازستان هستم.
می دونم. دلم تنگ میشه …. از همه دوستان خوب و عزیزم که با آنان خندیدم و گریستم با همهشان خداحافظی می کنم ….. دوستان گلم، نمی دونم تا کی، خداحافظ! »
یکی دیگر از دوستان وبلاگیمان هم نوشته: «مدتی نخواهم بود …. نمیدانم چند وقت، اما خواستم دوستانی که لطف میکنند و به من سرمیزنند بدانند که حتما برمیگردم … امیدوارم با دستِ پر برگردم.»
آن یکی دوستمان در صفحهاش نوشته: «تا روزهایی چند بدرود»
خلاصه خیلیها را دیدم که توی این یکی دو هفته به هر بهانهای گذاشتند و رفتند و پیام خداحافظی میدهند. البته همهشان نوید این را میدهند که برمیگردند.
باید اعتراف کنم که یکی از سرگرمیهای این روزهای من این است که در مورد علتهای غیبت این دوستان در نزد خودم گمانهزنی کنم.
سؤال این است که چرا اینها، هیچوقت در مورد علت اصلی که «وادار به ترک مجازستان شدهاند» توضیحی نمیهند؟
خب! اگر بنا به هر دلیلی مجبور به ترک این فضای مجازی هستند، چرا اینقدر با ایما و اشاره و ابهام و تعلیق و لفافهگویی حرف میزنند؟
به هر حال من که نفهمیدم موضوع چیست؟
=========================
لینک مرتبط:
کامنت (+)
سلام
حق با شماست. به واقع كسي به واقعيت ما در اين دنياي مجازي كه حقيقت امروز روز است اهميتي نمي دهد.
[پاسخ]