یک پیشنهاد- راه‌انداختن یک بازی وبلاگستانی

 این روزها فضای وبلاگستان دچار یک رخوت و سستی و  بی‌حالی شده است.

قبول دارم که خیلی‌ها (مثل خود من)‌ به روزمرگی رسیده‌اند و حوصله‌ی هیچ چیزی را ندارند.

قسمت زیادی به این خاطر است که جوّ  تهدید در همه‌‌ی عرصه‌های مجازی رخنه کرده است. دیدم که حتی وبلاگ‌های کاملاً ادبی هم فیلتر شده‌اند (به دلایل نامعلوم) که البته همین مسائل باعث می‌شود بیش‌تر وبلاگ‌نویس‌ها از طرح مسائل جدی و شبهه‌افکن پرهیز کنند (اصلاً مگر ادبیات می‌تواند شبهه‌برانگیز باشد).

در کنار آن، باید به محیط پرتنش و سوءتفاهم‌‌آور هم اشاره کنیم.

تا کسی چیزی می‌نویسد، بلافاصله بقیه به خودشان می‌گیرند و  ناراحت می‌شوند و تهدید می‌کنند و  در پی یافتن مصداق می‌گردند.

برخی‌ها هم عطای این فضاهای مجاز‌ ِ مجازی  را به لقایش بخشیده‌اند و به جرگه‌ی «فیس‌بوکی‌ها» پیوسته و خیال خودشان را راحت کرده‌اند که اگر قرار است چیزی بنویسند و فیلتر شوند، بهتر است یک‌راست به یک محیط معتبر فیلتر‌شده بروند و صد البته که اعتبار همین فیس‌بوک لعنتی فیلتر‌شده از خیلی سایت‌های مجاز بیش‌تر است.

یادم هست چندین سال قبل بود که این فضای وبلاگی از شور و نشاط خیلی زیادی برخوردار بود. از درددل‌ها تا  بازی‌های وبلاگستانی و خیلی فعالیت‌های دیگر که  انگیزه‌های فراوانی برای حضور در این وبلاگ‌ها به‌وجود می‌آورد.

اما امروز، شرایط خیلی تغییر کرده است. دلایل‌اش را هم که همه‌ی ما می‌دانیم.

با این وجود خیلی‌ها هستند که فعالیت در این فضای محدود و مجاز فعلی را به فعالیت در فیس‌بوک و امثال آن ترجیح می‌دهند (مثل خود من). بنابراین باید دنبال راه‌کارهایی گشت که بتواند شادابی را دوباره به همین فضای محدود برگرداند.

اگر یادتان باشد، بازی‌هایی در وبلاگستان راه می‌افتاد که اتفاقاً همه از آن استقبال می‌کردند (مانند بازی «شب یلدا» که همه را مجبور می‌کرد تا پنج تا از  آرزوهایشان را برای مخاطبان فاش کنند و  چند تا بازی مشابه).

خوبی این بازی‌ها در این است که به محض شروع، بلافاصله به صورت تصادعدی رشد می‌کنند.

من فکر می‌کنم یکی از راه‌های بازگشت نشاط به این وبلاگستان، می‌تواند راه‌انداختن یک بازی وبلاگی باشد.

هرکسی می‌تواند پیشنهادی برای نوع بازی بدهد. مهم این است که همه وارد آن بازی شوند.

پیشنهاد من این است که یک بازی راه بیندازیم بدین ترتیب که بیاییم و از کتاب‌ها و فیلم‌هایی نام ببریم که به دیگران امانت دادیم، اما در نهایت سیاه‌پوش آن‌ها شدیم! یعنی کتاب‌ها و فیلم‌هایی که امانت دادیم اما هرگز به ما برگردانده نشدند.

ای‌کاش می‌شد دوستان درباره‌ی این بازی نظر می‌دادند و در صورت قبول، دوستان‌‌شان را به بازی دعوت می‌کردند و  یک موج شاد و  معنی‌دار پدید می‌آمد و  اندکی از این محیط سنگین و کشدار، خلاص می‌شدیم.