هفته‌ی قبل سخنگوی دولت گفته که بنزین ساخت داخل سرطان‌زا نیست …
یادداشت امروز من در روزنامه‌ی شهروند به همین موضوع اختصاص دارد؛ بدین معنی که منظور از «بنزین ساخت داخل» چیست؟
=================
هفته‌ی قبل سخنگوي دولت در حاشيه جلسه هيئت وزيران در جمع خبرنگاران با این سؤال مواجه شد که موضع دولت در مورد گزارش کمیسیون بهداشت مجلس چیست؟
می‌دانیم گزارش کمیسیون فوق حاکی از عدم سرطان‌زا بودن بنزین‌های تولید داخل بوده است.
سخنگوی دولت نیز هم گفت: دولت سرطان‌زا بودن بنزين توليد داخل را رد مي‌كند چرا كه در اين صورت جلوي آن را مي‌گرفت.
همین یک جمله‌ی کوتاه باعث ایجاد موج رسانه‌ای شدیدی شد که پیکان حملات آن متوجه وزارت نفت و سازمان محیط زیست بود؛ چرا که این مقامات بارها اعلام کرده بودند که بنزین ساخت پتروشیمی‌های داخلی، بسیار آلوده بوده است.
در این خصوص انتظار می‌رود که منتقدین، دقت بیش‌تری در مفاهیم و «واژه‌ها» داشته باشند.
اساساً هر فرآورده‌ی نفتی دارای استانداردهایی است که بر اساس آن استانداردها شناخته و معرفی می‌شود.
تا آنجا که به حوزه‌ی صنعت پالایش برمی‌گردد، به طور متعارف برش هاي غني از تركيبات سرطانزاي آروماتيكي پتروشيميايي ( بنزن ،تولوئن،…) و همچنین انواع ريفرميت ها ،پيروليزها و ….، مطلقاً «بنزين» نبوده و با هيچ توجيهي نمي‌توان آن را در آمار «بنزین» لحاظ کرد.
ذکر این نکته لازم است که وزارت نفت یک سری وظایف تعریف‌شده‌ای دارد که یکی از آن‌ها رعايت استانداردهاي مصوب و جاري برای فرآورده‌های نفتی است.
به بیان دیگر، اثبات ارتباط عوامل زيان آور با عناصر و تركيبات موجود در يك محصول غير استاندارد! را نمی‌توان در زمره‌ی این وظایف طبقه‌بندی کرد.
نکته‌ی اصلی این جا است که بنزین پتروشیمی‌ها اساساً «بنزین» نبوده و بلکه همانگونه که مقامات دولت سابق بارها بر آن تاکید کرده‌اند، عملاً ترکیبی از برش‌های خاص از قبیل ریفرمیت‌ها و پیرولیزها و … است.
بر اساس تعريف، عبارت «بنزين توليد داخل»؛ به معنای «يكي از محصولات پالايشگاهي است که با مشخصه‌هاي معين و تعريف شده‌اي ،صرفاً در پالايشگاه هاي نفت توليد مي‌شود»
بنابراین هر تركيب ظاهراً مشابهي كه در مجتمع‌هاي غيرپالايشگاهي تولید شود؛ در تعریف «بنزین» نمی‌گنجد.و این همان چیزی است که مقامات فعلی وزارت نفت بر آن تاکید دارند.
هنگامی که سخنگوی دولت از عبارت «بنزین ساخت داخل» استفاده می‌کند، در واقع به مفهوم اول اشاره کرده است.
از سوی دیگر رویکرد علمی و فنی به این موضوع هم می‌توان راهگشا باشد. اعداد و ارقام و مشخصه‌هاي معين، به اندازه‌ی کافی «تعیین‌کننده» است.
بازي با الفاظ و تداخل و خلط مفهوم «بنزین ساخت داخل» و تعمیم آن به «بنزین پتروشیمی»؛ هرگز نمی‌تواند آن «مشخصه‌های فنی» را اصل آن اعداد و مشخصه ها را مي تواند اصلاح نماید
به عبارت دیگر؛ هرگاه زيان‌آور بودن يك كالاي مصرفي مسلم گرديد، آنگاه مصرف آن در گذشته هرگز نمی‌تواند ادله‌ي توجيه‌آوری براي تداوم مصرف آن در حال و آينده باشد.
براي توجيه پاك شدن هواي كلانشهر تهران، نياز به این همه بازی رسانه‌ای نیست. آيا طي بيش از 20 سال اخير كه هر سال آلودگي هواي كلان‌شهرها نسبت به سال قبل بدتر هم مي شده، آيا فقط در شش‌ماهه‌ی اول سال93 بوده كه آسمان و باد و خورشيد و فلك در كار بوده و همیاری نموده اند!؟
چرا براي نپذيرفتن يك واقعيت مستند، علمي، ملموس و آشكار حاضريم كه به هر غرضي متوسل شويم تا با خود فريبي، هنر ديدن واقعيات را از دست بدهيم!؟
اکنون یک بار دیگر جمله‌ی سخنگوی دولت را با هم تکرار کنیم: «بنزین ساخت داخل سرطان‌زا نیست»