عشق و رنج و پراکندهگویی 4 آبان 13904 آبان 1390 کوچک… بزرگ توسط :پویا نعمتاللهی 2 دیدگاه این جمله را توی استاتوس جی.میل یکی از دوستان دیدم. نمیدونم از خودشونه یا از کس دیگهای. اما خیلی قشنگ بود. میگه: گاه کوچکم میبینی و گاه بزرگ…نه کوچکم و نه بزرگ. خودت هستی که دور میشوی و نزدیک. مرتبط: «مایو»ی بزرگ؛ دونفره! نگاهی به فیلم «بچههای کوچک»؛ ساختهی «تاد فیلد» (2006)
سلام جمله قشنگی بود. ضمنا من در باره نقد فیلم بچه های کوچک در وبلاگ قبلی نظرم را نوشته ام. موفق باشید [پاسخ] پاسخ
سلام جمله قشنگی بود. ضمنا من در باره نقد فیلم بچه های کوچک در وبلاگ قبلی نظرم را نوشته ام. موفق باشید
[پاسخ]
دور باش اما نزديك! من از نزديك بودنهاي دور مي ترسم.
دكتر علي شريعتي
[پاسخ]