برای من كه بیشتر پدیده‌ها را در قالب تصویری (بخوانید سینمایی) می‌بینم، و ارتباط بیشتری با تصویر به نسبت صدا پیدا می‌کنم، این موزیک‌ویدیو‌ها می‌تواند به مثابه‌ی تمرینی برای تقویت حس تصویر‌سازی ذهنی باشد. بیشتر ویدیوها را در تقابل با شعر و صدا و محتوا و ریتم و حالت آهنگ بررسی می‌کنم و البته نتیجه‌گیری‌های خاص خودم را هم دارم.
اما برخی آهنگ‌ها هم هستند که در قالب ویدیو درنیامده‌اند؛ مثلا قدیمی هستند یا به هر علت دیگر.
برای نمونه به آهنگ «گل گلدون من» با صدای خانم سیمین غانم و با آهنگ فریدون شهبازیان و روی شهر فرهاد شیبانی اشاره می‌کنم که البته تم این آهنگ را احتمالا همین الان که در حال خواندن این نوشته هستید هم می‌شنوید.
من بارها به این قضیه فکر کرده‌ام که اگر قرار باشد روزی من برای این ترانه یک ویدیو بسازم، باید از چه فضایی برای القای حس شخصی خودم استفاده کنم؟ ولی در هر حال مطمئنم که حال و هوایش حتما نوستالژیک خواهد بود.
اگر برای شما هم جالب باشد، می‌توانید این آهنگ را در اینجا بشنوید. ما را هم فراموش نکنید.