این روزها

این یکی دو هفته‌ی گذشته، اصلاً روزهای خوبی نبود.

مزدک‌علی نظری برای تحمل مدت حبس‌اش (که در دادگاه بدوی 40 ماه  تعیین شده بود) به اوین فراخوانده شد.

مقامات قوه‌ی قضائیه حتی  نتیجه‌ی دادگاه تجدید‌نظر را به او اعلام نمی‌کردند.

مزدک هفته‌ی گذشته خودش را به اوین معرفی کرد و پشت میله‌ها رفت.

از طرف دیگر، مهدی افشارنیک هم بازداشت شد و وضعیت او هم تا کنون مشخص نشده (یا حداقل رسانه‌ای نشده).

مهدی از جمله روزنامه‌نگاران خوب ما در حوزه‌ی نفت و انرژی بود و جای خالی‌اش در رزونامه‌ی اعتماد به‌خوبی حس می‌شود. هرچند فعالیت اندکی داشت و هفته‌ای یکی دو تا مطلب بیش‌تر از او منتشر نمی‌شد.

خودم هم حال و روز خوبی ندارم و با کلافه‌گی‌ها و روزمرگی‌ها درگیرم.

مونس این روزهای من چیزی جز غم و اندوه نیست  و از این بابت شرمنده‌ی خانواده و دوستان هستم.

بدتر  از همه این‌که  همیشه می‌گویند باید به امید روزهای بهتر باشیم.

کدام روز؟

کدام بهتر؟…

غمگین‌ام و افسرده.