یکشنبهی هفتهی گذشته، جلسهی هماندیشی دربارهی کتاب «کافه پیانو» اثر فرهاد جعفری در محل مؤسسهی «سپاس» و با حضور نویسنده برگزار شد.
برای من فرصت مناسبی بود تا با فرهاد جعفری از نزدیک آشنا شوم و دیدگاههای خودم را در مورد کتاباش با او در میان بگذارم.
در پایان، عکسی هم به یادگار با فرهاد جعفری گرفتم. ولی نمیدانم چرا پلک چشم راستم، کمی خوابیده است.
این جلسه به همت مؤسسهی سپاس تدارک دیده شده بود. موسسهی سپند آسایش پارس (سپاس)، با هدف فرهنگسازی دربارهی زندگی سالم برای پیشگیری از سرطان و اطلاعرسانی به افراد بهبود یافته، خانوادههای ایشان و کسانی که عزیزی را در اثر این بیماری از دست دادهاند، دربارهی سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی تشکیل شده است. تفکری که بر اهداف این موسسه حاکم است بالا بردن سطح آگاهی و فرهنگ جامعه دربارهی سلامت و ترویج الگوهای زندگی سالم است. به این ترتیب فعالیتهای “سپاس” نیز در جهت توانمندسازی افراد جامعه در راستای داشتن زندگی سالم، حمایت اجتماعی-روانی از مخاطبین خاص موسسه و ارتقاء دانش و بینش جامعه دربارهی زندگی سالم و بطور اختصاصی بیماری سرطان است.
بر اساس نگرش سپاس دربارهی کیفیت زندگی و ارتقای سلامت، لازم است همهی قسمتهای وجود فرد با دیدی کامل و همهجانبه در نظر گرفته شود. بر اساس این نگرش و برای حصول سلامتی کامل و کیفیت بالای زندگی، لازم است فرد در تمام ابعاد حیات خود، در شرایط مناسب و بدون آسیب قرار گیرد. در تقسیم بندی ابتدایی، انسان را شامل ابعاد جسم، روان و بخشی معنوی می دانند که هر کدام از این ابعاد با ظرافت بیشتر می تواند به بخشهای جزیی تری تقسیم شوند.