انفعال سیاسی ایرانیان مذهبی

– عملکرد حکمرانی، با محکمات اسلامی مثل تسلط مردم بر حکومت، عدالت، پاکدستی، راستگویی و عدم اجبار عقیدتی نسبتی ندارد. 

– مشکلات حکومت، مبنای ساختاری دارد و بتدریج بدتر می شود. 

– حکمرانی بد سبب بروز چالش های متعددشده که خود از درمان آن عاجز ست.روند تبدیل چالش ها به ابرچالش، کشور را بمخاطره افکنده. 

– قوانین نوشته و نانوشته آنچنان برای حفظ وضع موجود تنظیم شده  و صندلی های چند لایه انتصابی چنان متراکم شده  که انتخاب و منتخب به محاق رفته و امکان اصلاح از طریق صندوق، نامحتمل است.

– در حالیکه آقای سیستانی، دموکراسی متکی به صندوق در انتخاباتی کاملا آزاد را تنها راه مشروع حکمرانی می داند،  ولایت مطلقه فقیه (بمفهوم مصباحی آن) یک اجماع شیعی نیست. 

– موج مهاجرت ناشی از ناامیدی نسبت به آینده، خاندان های خوب ایرانی را از جوانان، نخبگان و ثروت خالی می کند. 

– تداوم وضع موجود ممکن نیست و نظام دارد با اصرار بر مواضع غلط – مناسبات غلط و آدمهای غلط ، خودش را ویران می کند. این روند در کنار وسوسه بیگانه،  توده ها را دستخوش عصیان می کند.

– حکومت بد بهتر از خلاء قدرت است. آلترناتیو ممکن و مطلوب جایگزین،  وجود ندارد.  حفظ امنیت و نظم نسبی موجود، شرط عقل است. 

– گروه‌های برانداز و تجزیه طلب فعال، بعلت ارتباط با سرویس‌های غربی و عربی و مبانی فکری ارتجاعی،  خطری جدی و ملموس برای امنیت کشورند. سرنوشت ایران را نباید بدست جریانات وامدار به سعودی یا آمریکا داد. 

– تجزیه ایران، مورد علاقه آمریکا، اسرائیل و اعراب است. احتمالا فروپاشی حکومت با فروپاشی کشور قرین خواهد بود. 

– نباید گذاشت دارایی عظیم ملی در زیر بناها، موسسات و بنگاه‌ها ویران و چون عراق و سوریه به عصر حجر برگردد. 

– جامعه زخمی ایران و ساختارهای مدنی سرکوب و له شده آن برای حمل بار دموکراسی آماده نیست. در خلاء قدرت، آنتروپی بیشتر متمایل به بی‌نظمی، تجزیه یا فاشیسم نظامی است.

– جریانات فکری رادیکال که شعار دین‌زدائی اجباری از کشور  می‌دهند، امنیت دینداران را به خطر خواهد افکند.