اطمينان

توی آهنگه می‌گفت:

«… به لطف حرمت خاطره‌هامون
نگو همیشه یاد من می‌مونی

که نه من مثل اون روزهای دورم
نه تو دیگه برای من همونی …».

دیروز با یکی از دوستان حرف می‌زدم. گفت:

اگه من ضمانت بدهم که او، برای من «مثل همان روزهای دور است»؛ آن‌وقت چگونه می‌توانم اطمینان پیدا کنم که «من هم برای او، همان هستم»؟

شما نظری ندارید؟