یادداشتی است که در سایت انجمن صنفی روزنامهنگاران منتشر شده است و به موضوع تصویب آییننامهی کار حرفهای روزنامهنگاری در هیئت دولت میپردازد.
قبل از آن، حتما پیشنویس این آیین کار را ببینید:
========
شکی نیست که قوام و بقای هر تشکل، تابعی از میزان وفاداری اعضاء به آن تشکل است.
تعهد و وفاداری اعضاء نسبت به اهداف مشترک گروهی نیز به نوبهی خود، مبرز ویژگیهای متعددی است که از آنجمله میتوان به مواردی چون:
اهمیت دادن اعضا به یکدیگر
طرح آزادانهی احساسات و انتقادات با رعایت احتیاط و مهربانی
اعتماد اعضا و آشکار بودن دستورالعملها و قوانین
احساس مسئولیت و تعهد برای تحقق اهداف مشترک
…و خیلی موارد دیگر اشاره کرد.
متاسفانه باید اذعان داشت که تصویب «آییننامهی کار حرفهای برای روزنامهنگاری» در هیئت دولت، چیزی جز روزشمار تخطئه و براندازی نرم نظام صنفی در حیطهی کار روزنامهنگاری نیست.
اما آنچه که این تاسف را درناکتر میکند، همانا کمکاری و سهلانگاری این جماعت (و خود بنده هم یکی از آنها) است که رفتهرفته، میدان را خالی کرده و عرصه را برای جولان مخالفان، هموار نمودند.
چند وقت پیش که سایت انجمن از طرح امتیاز گیری مشارکتی اعضاء خبر داده بود، با کمال حیرت مشاهده کردم که برخی همکاران، از ضعف اطلاعرسانی انجمن گلایه میکردند. واقعیت این است که در این گوشهی دنیا که همه چیزمان برعکس است؛ و در حالی که عملا میبایستی خود ما روزنامهنگاران موضوع برگزاری مجامع را با دقت و وسواس، رصد کنیم؛ انتظار داریم که با التماس و اصرار از ما برای این چنین جلساتی دعوت به عمل آید. و تازه بعد از این همه اطلاعرسانی متاسفانه تعداد اعضا برای تصمیمگیری در خصوص مهمترین موضوعات مبتلابه خودمان هم به حد نصاب نمیرسد.
و این در حالی است که وقتی پای اخذ امتیازات جانبی میافتد، همهی ما برای خودمان در قالب یک عضو، انتظارات فزایند داشته و خواستار بهرهمندی از آنها میشویم. فقط کافی است تعداد اعضای حاضر در مجامع انجمن را با تعداد اعضای متقاضی آرم طرح ترافیک مقایسه کنیم.
وقتی اعضای یک انجمن صنفی هیچ دغدغهای برای حفظ و حراست از ساحت خود ندارند، آیا بهترین فرصت برای حذف خود را فراهم نکردهاند؟
شاید همهی ما بارها شنیدهایم که عدهای برای توجیه عدم مشارکت خود، به عملکرد مدیریت انجمن متوسل میشوند. این را میدانیم که هیچ مدیریتی، خالی از اشکال و ایراد نیست؛ ولی چرا این عزیزان منتقد، خود در مقام اجرایی کارسازی امور انجمن برنیامدهاند؟
با این اوصاف، و با دقت در مضمون این آیین کار «حرفهای»، دیری نخواهد پایید که هر کدام از ما جماعت روزنامهنگار، به خیل کارمندان دولت خواهیم پیوست و به همین لحاظ بساط نقد و انتقاد هم از تمامی روزنامهها برچیده خواهد شد؛ چرا که هیچکس توان و جسارت به انتقاد کشیدن کارفرمایش را نخواهد داشت.
لینک مطلب از سایت انجمن در اینجا