مصراعهای گمشده ( بخش آخر)

قسمت های اول و دوم مجموعه مصراعهای گمشده را در اینجا و اینجا خواندید . این هم قسمت آخر :

گر دایره کوزه ز گوهر سازند

ما که رسوای جهانیم ، غم عالم همه پشم است

عالم بی خبری طرفه بهشتی بوده است

در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد

هرچه از دوست می رسد نیکوست

دل بدان غمزه خونریز کشد “جامی” را

چو دشنام گویی ، دعا نشنوی

شبهای هجر را گذراندیم و زنده ایم

سنی که روز حشر شفیعش ” عمر ” شود

صحبت غنیمت است چون به هم رسیده ایم

عشق تو در رونم و مهر تو در دلم

نه قاضیم، نه مدرس، نه محتسب ، نه فقیه

برگ سبزی است تحفه درویش

تو پنداری که بدگو جان به در برد

نشاط جوانی به پیری مجوی

پای ما لنگ است و منزل بس بعید

هر گلی علت و عیبی دارد