سخن گفتن چندان تأثیری بر جامعه و مردم ندارد. زیرا تأثیرگذاری بر جامعه در ذیل یك الگوی مفهومی غالب (پارادایم) صورت میگیرد، چنان نیست كه بتوان با كلیت جامعه در مورد هر مسأله و موضوعی بحث اقناعی كرد، بلكه با جا افتادن چنین پاردایمی است كه مردم در ذیل آن به تحلیل رویدادها میپردازند. این پارادایم را گاه میتوان به صورت تودهای ایجاد كرد، همچنان كه در سالهای 1384 و 1385 چنین پارادایمی عرضه شد، یا از طریق جلب موافقت و توافق نسبی نخبگان آن را به پاردایم غالب تبدیل كرد.
نوع اول پارادایم، قطعاً اصلاحی نیست، گرچه ممكن است آن را به سهولت ایجاد كرد (همچنان كه دولت كنونی چنین كرد) اما مشكل آنجاست كه چنین پارادایمی به همان سرعت كه شكل میگیرد، رنگ میبازد، (همچنان كه پارادایم آنانی كه قرار بود پول نفت را سر سفره مردم بیاورند، رنگ باخته است.). نوع دوم پارادایم كه از خلال جلب موافقت نسبی نخبگان شكل می گیرد، در حال حاضر وجود غالب ندارد ……..
این ؛ قسمتی از یادداشت آقای عبدی بود که آن را در اینجا بخوانید
