شبکه‌های اجتماعی بعضی اوقات باعث شگفتی می‌شوند.
مثلاً همین فیسبوک خودمان که من به دلیل عدم دسترسی به فیلرشکن، عملاً فعالیتی در آن ندارم.
هفته‌ی قبل، یکی از دوستان دوره‌ی دبستان که من 30 سالی از او دور بودم، توی فیسبوک من را پیدا کرده و پیغام فرستاده. شاید باورتان نشود اما همیشه و هر ماهه به آرش مشیرغفاری فکر می‌کردم.
بعد از دیدن پیغام او (البته همان‌گونه که می‌دانید، این‌گونه پیغام‌ها به آدرس کاربران ای.میل می‌شود)، سراسیمه با یکی از دوستان که فیلترشکن دارد تماس گرفتم و خواهش کردم پیغام متقابل من را از طریق همان فیسبوک به اطلاع آرش برساند و شماره تلفن را دادم.
حالا تصور کنید موبایل‌تان با یک شماره‌ی ناآشنا زنگ بخورد و تو گوشی را برداری و از آن طرف خط بشنوی «شازده پسر چطوری؟ آرش هستم…»
و در این موارد جز یک جیغ حاکی از خوشحالی کاری نمی‌شود کرد.
این آخر هفته آرش با خانواده‌اش مهمان ما هستند و من هنوز نتوانسته‌ام حتی چهره‌اش را ببینم و باید تا پنجشنبه منتظر دیدن این دوست قدیمی بشوم.
این هم یکی از کارکردهای دوست‌داشتنی فیسبوک.
سلام
من هم قبلا همين تجربه رو با اوركات داشتم
http://www.midinternet.com/172
شاد باشي
[پاسخ]
این انتظار تا پنجشنبه از اون انتظارای شیرینه .از این که خوشحالی شادم.
[پاسخ]
اونوقت اینجاست که آدم احساس می کنه سی سال هم زمانی نیستا! چون احساس می کنی اونقدرها هم از خاطرات و آدمهای سی سال پیش دور نشدی.
[پاسخ]
سلام خوبي
اینم از موارد مثبت فضای مجازی بهتون تبریک می گم.
عید نیمه شعبان رو بهتون تبریک می گم.
با مطالب جديدي بروزم.
“فضیلت انتظار فرج”
“گل نرگس آبروی دو عالم ”
“ایمان واقعى و ایمان سطحی”
منتظر نظرات سازنده تان هستم.
امیدوارم زمینه ساز ظهور حضرت مهدی(عج)باشیم.
يا علي
[پاسخ]
کونسگ
[پاسخ]