لذت

این انتخابات برای خودش مختصات خاصی دارد که البته همه‌ی ما کم و بیش از آن مطلع هستیم و چیزهایی دیده و یا شنیده‌ایم.

صرف‌نظر از این‌که چه دیدگاه‌هایی در مورد نوع مطالبات خود از بالاترین مقامات اجرایی کشور داریم، فکر می‌کنم خیلی‌ها تا حالا کاندیداهای خودشان را انتخاب کرده‌اند.

مثلا آن دسته از عزیزانی که  اهل فرهنگ و هنر و ادبیات هستند، مسلماً به آقای موسوی رای می دهند. برخی از تندروها و یا اصول‌گرایان هم که مشخص است به چه کسی رای می‌دهند.

اما حکایت آدمی مثل من  که علاوه بر فرهنگ، دغدغه‌های دیگری را (منجمله اقتصاد) در ذهن دارد،  تا حدودی متفاوت‌تر است و دارم دوران سردرگمی را می‌گذارم.

اما تحت هر شرایطی و در حالی که مجبورم از خیلی از مطلوبات‌ام عقب‌نشینی کنم، وضعیت‌ام مشابه آن ضرب‌المثل معروف است که می‌گوید: «اگر کسی خواست به زور به تو تجاوز کند و  تو  قدرت  مقابله نداری؛ حداقل لذت‌اش را ببر»

حالا که که سال‌هاست زیر فشار تجاوز قرار دارم. توان مقابله هم  ندارم.

آیا به نظر شما می‌شود لذت‌اش را  ببرم؟

لطفا راهنمایی کنید.