در شهریور ماه 1385 بود که ماهنامه‌ی «نامه» را توقیف کردند. در آن موقع، چند ماهی می‌شد که دبیر سرویس اقتصادسیاسی آن ماهنامه بودم.
از آن موقع به بعد، هرچند ارتباطم با بچه‌های آن ماهنامه کم‌تر شد، ولی هیچ‌وقت این ارتباط قطع نشد.
دوستان و عزیزان، متن بیانیه‌ای را تهیه کرده‌اند که به‌نظرم در شرایط فعلی، بسیار روشنگرانه و مهم است.
می‌توانید متنش را در این‌جا ببینید و یا در ادامه‌ی همین مطلب.
============
انـت‍‍‍ـ‍‍خـــــابــات
و
گفتمان “مطالبه محور”
ما امضاء كنندگان این بیانیه اعلام می‌داریم:
به‌رغم آن‌كه :
1- وضعیت زندگی روزمره مردم را به‌خاطر فشارهای اقتصادی ناشی از ركودِ تورمی، بسیار دشوار و بحران آفرین می‌بینیم و همچنین محدودتر شدن آزادی و حقوق‌بشر در كشور، به ویژه در سالیان اخیر و با فشارهای فراوانی كه به فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، زنان، دانشجویان، فعالان مدنی و … وارد شده را زنگ خطر می‌دانیم و منافع ملی كشور را نیز به‌خاطر عملكرد و روابط خارجی ماجراجویانه و غیر معقول دولت در خطر ارزیابی می‌كنیم؛
2- در حال حاضر چشم‌انداز روشنی برای حل معضلات فوق به‌خاطر بسته عمل كردن و انتقاد ناپذیری قدرت مستقر مشهود نیست و شرایط برگزاری یك انتخابات آزاد، سالم و عادلانه مشاهده نمی‌شود و درنتیجه احتمال دستیابی به‌خواسته‌ها از راه شركت در انتخابات بسیار ضعیف است. همچنین نگرانی جدی نیز به‌علت احتمال دخالت نیروهای غیر مسوولی كه نباید در حوزه سیاست دخالت كنند، در رابطه با نحوه برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد؛
اما با توجه به این‌كه :
1- كاهش فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر زندگی روزمره مردم از اهمیت بالایی برخوردار است و نباید تحقق مطالبات و خواسته‌های اقشار مختلف گوناگون جامعه و حل معضلات زندگی جاری آنها را به اصلاحات بنیادی و تحقق كامل مرحله گذار به دموكراسی موكول كرد؛
2- تجربه مشاركت بی‌قید و شرط و غیر برنامه‌ای در انتخابات و نیز تحریم مطلق و از ابتدای فرایند فضای انتخاباتی، هیچكدام نتوانسته به رشد جنبش‌های اجتماعی و یا حل معضلات كشور و مردم منجر شود، همچنین مطالبات و خواسته‌هایی كه مشاركت به دنبال تحقق آن بوده و یا عدم مشاركت در تحقق آن مایوس بوده، به‌طور جزئی مشخص نبوده و اعلام نشده است و رأی دهندگان تعهدی از نامزدها، روی برنامه‌ها و خواسته‌های مشخصی نداشته‌اند و كسانی كه رأی نمی‌دادند نیز به جز سخنان آرمانی و كلی، رابطه‌ی آگاهی‌بخش دیگری با اقشار مختلف مردم برقرار نمی‌كردند، و به‌ویژه كه اینك برخی جنبش‌های خاص (صنفی – سندیكایی، زنان، اقوام، معلمان، دانشجویان و …) با مطالبات مشخصی در جامعه حضور و فعالیت دارند؛
در نتیجه :
1- ما برخورد كنشگرانه‌ی مطالبه محور، با فرایند و فضای انتخاباتی خواهیم داشت تا به تدریج “گفتمان مطالبه محور” را ( به‌جای مشاركت بی‌قید و شرط و نیز تحریم از ابتدای فرایند انتخابات ) مطرح سازیم. بنابراین، ذیلاً مطالبات عینی‌تر و ملموس‌تر عمومی (فصل یكم) و اولویت‌های مرحله‌ای اقشار (فصل دوم) مشخص شده و در یك برنامه‌ی حداقلی متبلور گردیده است؛
2- ما اینك تصمیم مشتركی برای مراحل بعدی انتخابات اتخاذ نكرده‌ایم اما در این مرحله، خواسته‌های مشتركمان را در سه “زمینه”ی عمده و پنج “لایه”ی اصلی به شرح زیر اعلام می‌كنیم:
فصل یكم
– رفاه و عدالت
1- انتقال مالكیت سازمان‌های اقتصادی وابسته به نهادها، بنیادهای بزرگ اقتصادیِ غیر دولتیِ وابسته به حكومت و شركت‌هایی كه به طریق رانتی به برخی مسوولان واگذار شده (شركتهای شبه دولتی – خصوصی) به مردم.
2- محور قرار گرفتن تولید داخلی و ایجاد اشتغال، جلوگیری از واردات بی‌رویه و برخورد كارشناسی با واردات و صادرات. ….
[ادامه‌ی مطلب را ببینید]
3- استقلال مدیریت صندوق ذخیره ارزی كشور از دولت و سپردن آن به مجلس.
4- جلوگیری از تخصیص در آمدهای ملی به هزینه‌های جاری و صرف آنها در امور زیربنایی مانند آموزش و پرورش، بهداشت، راه‌سازی، …
5- حمایت از كشاورزان و دامداران با اعطای وام و ایجاد تسهیلاتی همچون خرید تضمینی محصولات، بیمه تولیدات كشاورزان، رساندن محصولات به مصرف كننده به منظور حذف واسطه‌های متعدد، ایجاد سیلو و تأمین كود و بذر.
6- اصلاح نظام مدیریت اقتصادی از طریق استقلال بانك مركزی، بازسازی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و نظارت مستمر بر كلیه شركتهای دولتی، شبه دولتی و بنیادها.
7- تخصیص بخشی از منابع بانكی و دولتی جهت تأمین مسكن توسط اقشار كم در آمد.
8- لغو قراردادهای موقت كار، تضمین امنیت شغلی برای همه مزد و حقوق بگیران، تأمین معاش متناسب با نرخ تورم، گسترش خدمات تأمین اجتماعی و بیمه بیكاری.
9- پرهیز از ارایه آمار غیر واقعی و غیر كارشناسی، پاسخگو بودن مسوولان به افكار عمومی و مطبوعاتِ مستقل و رسانه‌ای كردن عملكرد مدیران متخلف.
10- جلوگیری از تخصیص هر نوع اعتبار خارج از بودجه رسمی و شفاف كشور و حذف ردیف‌های گوناگون بودجه‌ای نهادهای مختلف تبلیغی، اعانه‌ای و روحانیت كه باید مستقل از دولت باشند.
11- حذف هرنوع رانت و نیز هزینه‌های تشریفاتی و تبلیغاتی دولتی، و اعمال مدیریت علمی و سالم با استفاده از دیدگاه‌های مختلف كارشناسی جهت جلوگیری از اتلاف سرمایه‌های ملی.
– آزادی و حقوق‌بشر
1- به رسمیت شناختن جلسات و تجمعات مسالمت‌آمیز و فعالیت كلیه احزاب، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها، شوراها و نهادهای مدنی در حوزه‌های گوناگون اجتماعی و نیز حق تشكل برای دانشجویان، معلمان، كارگران، اقلیت‌ها، نویسندگان، پرستاران، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، بازنشستگان، كسبه، وكلا، زنان‌خانه‌دار، متخصصان، كارفرمایان، بیكاران، …
2- مشاركت نمایندگان تشكل‌ها در تدوین و اصلاح قوانین و مقررات مربوط به آن قشر و تلاش برای لغو احكام ناعادلانه قضایی صادر شده برای فعالان این تشكل‌ها.
3- تلاش برای حذف موانع موجود بر سر راه آزادی انتخابات.
4- جلوگیری از گزینش‌های عقیدتی، سیاسی و غیر تخصصی در امور استخدامی، آموزشی، …
5- ایجاد حوزه معاونت حقوق‌بشر در ریاست جمهوری به منظور نظارت بر اجرا و رعایت حقوق شهروندان و جلوگیری از هر گونه دخالت در حوزه خصوصی و سبك زندگی افراد.
6- برقراری دیدارهای ادواری رئیس جمهور با تشكل‌های مستقل سیاسی، فرهنگی، مدنی، صنفی، …
7- تضمین آزادی بیان از طریق رسانه‌های نوشتاری، دیداری، مجازی، …. و جلوگیری از هرگونه منع فعالیت آنها پیش از صدور رأی دادگاه صالحه.
8- تلاش برای لغو قانونی مجازات سنگسار، ممنوعیت اعدام افرادی كه در سن زیر 18 سال مرتكب بزه شده‌اند و تجدید نظر در مجازات اعدام.
– روابط بین‌الملل
1- عدم مداخله در امور داخلی كشورها و دفاع از روند صلح عادلانه و تنش‌زدایی در منطقه به‌ویژه فلسطین.
2- تأكید بر حق برخورداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم و حل و فصل مسایل هسته‌ای از طریق اعتماد سازی بین‌المللی، تأمین حق‌نظارت ملی، و لغو تحریم‌های اقتصادی علیه مردم ایران.
3- برقراری رابطه شفاف و علنی بر اساس منافع ملی با همه كشورهای جهان از جمله آمریكا.
فصل دوم
– زنان
1- تضمین برابری زنان و مردان از طریق رفع تبعیضات حقوقی از جمله در مورد طلاق، دیه، تعدد زوجات، حضانت، ….
2- تضمین شركت فعال زنان در تمام سطوح اجرایی از جمله وزارت و ریاست جمهوری و نیز تأسیس وزارت امور زنان.
3- رفع محدودیت‌های اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، …
4- الحاق به كنوانسیون رفع كلیه اشكال تبعیض علیه زنان.
5- پرداخت مزد مساوی در برابر كار مساوی برای زنان شاغل.
– قومیت‌ها
1- رفع تبعیضات استخدامی و مشاركت اقوام در همه‌ی سطوح مدیریتی كشور به‌ویژه در مناطق خود.
2- تخصیص عادلانه بودجه مناطق و استانها بر مبنای نیازهای توسعه‌ای.
3- تأمین آزادی كامل فرهنگ و مراسم خاص قومی و مذهبی و رفع تبعیض در مورد پیروان همه‌ی ادیان و مذاهب به‌ویژه اهل تسنن.
– كارگران
1- تأمین آزادی فعالیت سندیكاها بدون دخالت دولت، منطبق با مقاوله نامه‌های بنیادین سازمان جهانی كار (اصلاح فصل ششم قانون‌كار).
2- كمك به تشكیل و گسترش انواع تعاونی‌های كارگری از طریق اعطای زمین و تسهیلات.
3- به رسمیت شناختن حق برگزاری اعتصابات.
– معلمان
1- به رسمیت شناختن شورای هماهنگی تشكل‌های صنفی معلمان كشور و مشاركت رسمی نمایندگان آنها در نهادهای تصمیم‌گیرنده‌ی مرتبط.
2- انتخاب وزیر آموزش و پرورش و معاونین او (با داشتن حداقل 10 سال سابقه تدریس) و مدیران كلیدی در تعامل با شورای هماهنگی تشكل‌های صنفی معلمان.
3- انتخابات مدیران مدارس در تعامل آموزش و پرورش با شورای فراگیر مدرسه.
4- ایجاد انجمن‌های مستقل دانش‌آموزی و حذف فشارهای فكری به دانش آموزان.
– دانشجویان
1- آزادی فعالیت تشكل‌های گوناگون دانشجویی و نشریات آنها.
2- استقلال دانشگاه‌ها و انتخاب رؤسای آن توسط تشكل‌های اساتید، كارمندان و دانشجویان.
3- به رسمیت شناختن حق تحصیل برای كلیه دانشجویان و رفع هر نوع محرومیت تحصیلی به‌خاطر مسایل سیاسی و عقیدتی.
4- لغو بومی گزینی و تبعیض‌های جنسیتی، عقیدتی، سهمیه‌ای، … در انتخاب دانشجو.
